اسپویلر برای زندگی عجیب است و پیش درآمد آن ، زندگی عجیب است: قبل از طوفان دنبال کردن.
پرنسس های دیزنی با آنا و السا
طراحان زندگی عجیب است و زندگی عجیب است: قبل از طوفان توانسته اند برخی از بدخیم ترین عادت های کلیشه ای نوجوانان را به ابرقدرت تبدیل کنند.
مثلاً در اصل زندگی عجیب است ، بازیکنان در نقش Max Caulfield ، یک نوجوان جوان زندگی می کنند که متوجه می شود توانایی توانایی عقب انداختن بیت های کوچک را دارد. سرانجام ، او دریافت که با دخالت در زمان ، طوفانی فاجعه بار به وجود آورده است که تهدید می کند شهر ساحلی او ، خلیج آرکادیا را نابود کند. اما قبل از این کشف ، او با استفاده از قدرت خود نه تنها یک باره از بین رفتن ناپدید شدن شهر را حل می کند ، بلکه همچنین برای از بین بردن دوستی خود با کلوئه پرایس ، دوست صمیمی اش دور است.
که در زندگی عجیب است: قبل از طوفان ، بازیکنان نقش کلوئه را در پیش درآمد حوادث سال 2009 به عهده می گیرند زندگی عجیب است پیش از بازگشت ماکس به خلیج آرکادیا با قدرت عقب انداختن زمان ، قبل از بازگشت ماکس به خلیج آرکادیا ، به بررسی چرایی و عواقب زندگی او می پردازد. در اینجا ، اما ، به کلوئه قدرت انواع مختلفی به صورت یک بازی کوچک backtalk داده شده است که باعث می شود کلوئی به مادرش ، دوست پسر مادرش ، مدیران ، دیگر نوجوانان و حتی غریبه های تصادفی غیرقانونی شلیک کند و اساساً به آن دست یابد. او می خواهد از یک شرایط خاص خارج شود.
در معرض خطر تبدیل کردن این مقاله به مقداری ناف ، من می گویم که من خودم را می شناسم که با مکس ، بیش از دیگران ، سخت شناسایی می شود. من در مورد شما چیزی نمی دانم ، اما در دوران نوجوانی ، وقت زیادی را صرف فکر کردن در مورد هر کاری کردم که انجام دادم و من را به آن زمان رساند. من به این فکر کردم که اگر در مقاطع خاصی از زندگی انتخاب های متفاوتی انجام می دادم ، ممکن بود چه معنایی داشته باشد: کجا خواهم بود اگر به این شخص بگویم که مدتها پیش آنها را دوست دارم ، اگر واقعاً خودم را در مدرسه اعمال کنم ، چه می کردم؟ اگر زودتر از زندگی بیرون بیایم چه کسی خواهم بود؟ با مکس ، متوجه می شویم که صرف وقت گذراندن در گذشته ارزش زیادی دارد ، بد نیست نگاهی به گذشته بیندازیم و درمورد آنچه ممکن است بوده است ، رویا ببینیم. انجام این کار همیشه یک لذت نخواهد بود ، اما حتی در دردناک ترین خاطرات نیز معنی پیدا می کنیم. ما تحقق پیدا می کنیم
اما در بازی کردن قبل از طوفان ، متوجه شدم که قدرت بازگشت Chloe به راحتی کاری است که می دانم در گذشته انجام داده ام. من نمی خواهم بگویم که من خودم را به یک کنسرت مخفی زیرزمینی رساندم (من برای این کار خیلی کفش دوتایی داشتم) ، اما من قطعاً خودم را در تضاد با افراد دیگر دیده ام ، تنها عصبانیت کلمات سوختی به آنها کمک می کند تا چیزهایی را که می خواهم ببینند.
حرف من این است: فکر می کنم علی رغم برخی اوقات گفتگوهای پرمخاطب بازی و بعضی اوقات تحریر ، می تواند این خاطرات را نابود کند ، این ارتباطاتی که من هرگز فکر نمی کردم بین زندگی خودم و یک بازی ویدیویی وجود داشته باشد. و گرچه من در مورد نوشتن اولین بازی توسط گروهی از مردان ابراز تردید می کنم (نه اینکه مردان نمی توانند داستان های قانع کننده ای درباره دختران نوجوان بنویسند ، اما باز هم ممکن است یک مشاور بیاورید) ، من فکر می کنم که هر دو بازی موفق به گرفتن این موارد کلیشه ای می شوند عادات نوجوانی و تبدیل آنها به چیزهای بیشتر ، آنها را با احساس قدرتمندی همراه با فرار همزمان و عصبانیت بی بند و باری از جهان ، دو چیز را که می دانم نشانگر حداقل نوجوانی خودم هستند.
اما مسلماً هیچ قدرتی بدون جنبه های منفی آن به وجود نمی آید. عقب گرداندن حداکثر باعث طوفانی می شود که شهر خلیج Arcadia را نابود می کند (در صورت انتخاب) ، و عواقب Chloe's sass فقط در پایان اشاره می شود قبل از طوفان قسمت اول در مورد کلوئه ، ما هنوز ندیده ایم که چگونه این وضعیت در فصل های بعدی برای او رقم می خورد ، اما واضح است که همه چیز در شرف تحقق است. و در حالی که می دانیم کم و بیش در مسیر رویدادهای افتتاحیه راه آهن هستیم زندگی عجیب است ، به ما این حس انتخابی بودن ، از نظر انتخابی داده می شود ، دقیقاً مانند نحوه پرش کلوئی و راشل از قطاری که بعد از مدرسه خندق به آنجا می روند.
یک پایان - یک پایان بسیار غم انگیز - در فروشگاه وجود دارد ، و گرچه اجتناب ناپذیر است ، اما این واقعیت تغییر نخواهد کرد که ما ، به عنوان بازیکن ، تمام تلاش خود را خواهیم کرد تا بتوانیم بر خلاف ساختار بازی حرکت کنیم تا طولانی تر شویم. چه شادی می توانیم برای این دو شخصیت داشته باشیم. به روشی کوچک ، مثل این است که دوباره نوجوان باشید. هر لحظه مهم است ، و هیچ چیز هرگز به اندازه آنچه ممکن است در حال حاضر صدمه ببینیم صدمه نمی بیند.
ما پایان های شیطان را می دانیم
(تصویر: عرشه نه)
