گاهی اوقات ، به ندرت ، رسانه های اجتماعی چشمان شما را به سمت چیزی باز می کنند که نمی دانید یا واقعاً هرگز آن را بررسی نکرده اید ، و امروز این مسئله… سندرم استکهلم بود. کاربر توییتر سارا محمد متن زیر را از این کتاب به اشتراک گذاشت آنچه را که به من وادار کرده اید مشاهده کنید: قدرت ، کنترل و خشونت خانگی توسط جس هیل و کاملاً در حال تجدید چینش است که بسیاری از ما سندرم استکهلم را درک می کنیم.
زمزمه ی دل سیجی
من واقعاً نمی توانم این داستان را برای سندرم استکهلم باور کنم که اساساً فقط افسانه ای است که برای بی اعتباری زنان قربانی خشونت توسط یک روانپزشک با تضاد منافع آشکار ابداع شده است ، که اولین غریزه او خاموش کردن زن زیر سوال بردن قدرت خود بود pic.twitter.com/DN62JezT95
- سارا محمد (Sezmohammed) 21 آوریل 2020
سندرم استکهلم چیزی است که به یک ایده کاملاً مشهور تبدیل شده است ، حداقل از اولین باری که برخی از ما درمورد عاشق شدن سوفی مارسو با آدم ربای خود رابرت کارلایل در فیلم باند 1999 شنیدیم جهان کافی نیست . ما این مفهوم را که یک شخص (معمولاً یک زن) ممکن است عاشق رباینده خود شود (یا با او همدردی عمیقی داشته باشیم) در بسیاری از رسانه ها اعمال کنیم ، و زیبایی و وحش به یک نمونه معمول تبدیل شده است که تقریباً کلیشه برای فریاد ایده است.
و از نظر فرهنگی ، ما خیلی عمیق تر به اصطلاح نمی رویم. بی بی سی خلاصه سریع زیر را ارائه می دهد که داستان استاندارد است:
23 آگوست 1973 بود که این چهار نفر توسط یان اریک اولسون ، جنایتکار حرفه ای 32 ساله در Kreditbanken به گروگان گرفته شدند - که بعداً یکی از همبندان سابق زندان در بانک به او پیوست. شش روز بعد با پایان ایستادن ، مشخص شد که قربانیان با اسیرکنندگان خود نوعی رابطه مثبت ایجاد کرده اند.
سندرم استکهلم از راه توضیح متولد شد.
گزارش شده است که این عبارت توسط جرم شناس و روانپزشک نیلز بژروت ابداع شده است.
اما ، همانطور که در گزیده توییت بالا می بینیم ، در ایجاد این اصطلاح رابطه جنسی زیادی وجود داشت. وضعیت گروگان سو mis مدیریت شد و از همه مهمتر ، نیلز بجروت ، روانپزشکی که این اصطلاح را اختراع کرد ، هرگز با زنی که در مرکز آن بود ، صحبت نکرد و به نظر می رسد این اصطلاح را برای بهتر جلوه دادن خود و مقامات ابداع کرده است.
پس زمینه زوم همه چیز خوب است
و این واقعاً س howال می کند که ما چگونه در مورد سندرم استکهلم فکر می کنیم و چگونه عبارات و ایده های بسیاری در فرهنگ ما وجود دارد که ما به اندازه کافی بررسی نمی کنیم ، به ویژه برای روش های ظریف آنها در تضعیف اختیارات زنان. سندرم استکهلم یک تشخیص یا اختلال شناخته شده نیست و هیچ معیار پذیرفته شده ای برای تشخیص آن وجود ندارد. اما این مانع از این نمی شود که روانپزشکان صندلی سو the استفاده از این ایده را در مورد مواردی مانند زنان در روابط سو استفاده کنند.
اما سندرم استکهلم همان سو abuseاستفاده نیست ، در واقع ، این یک ایده بالقوه بسیار ناقص است که قادر به جمع آوری همه پیچیدگی های احساسات انسانی ، پاسخ های بقا و روانشناسی نیست. گزارش واقعی اوضاع استکهلم بیشتر در مورد گروگانها است که یاد می گیرند اسیرکنندگان خود را به عنوان مردم ببینند و احساس همدلی می کنند (کاری که اکثر ما هنگام ملاقات با مردم انجام می دهیم).
اساساً طبیعت انسانی این است که کسی در چنین شرایطی احساس همدردی با اسیرکنندگان خود را ایجاد کند (که باعث افزایش شانس زنده ماندن آنها می شود) و کاهش آن به یک سندرم راهی برای کاهش احساسات و انسانیت زنان است. چیزی که هم خارج از کنترل آنها باشد و هم معادل بیماری روانی و جنون.
در حقیقت اما استدلال این است که نیازی به تنظیم یک عبارت پزشکی برای آن نیست زیرا این رفتار کاملاً منطقی است و 'سندرم' خواندن آن تأثیر دارد که حساب قربانی را تضعیف می کند. کامپوش خیلی بهتر از من توضیح می دهد!
میم زن با کت خز- Catriona Lexy Campbell (@ catrionalexy) 21 آوریل 2020
همبستگی احساسات و اعمال زنان با بیماری روانی سابقه طولانی و وحشتناکی دارد. نه فقط به این معنا که تمایل زنان به تحت تأثیر قرار دادن احساساتشان اساس این تبعیض جنسی است ، بلکه مفهوم هیستری است که به معنای واقعی کلمه دیوانگی از رحم است. این تصور خطرناک که زن بودن باعث می شود تصمیمات ما مشکوک شود ، برداشت ما از واقعیت باطل است و عملکردهای ما که به خودی ما نیست فوق العاده آسیب زننده است و با این وجود این نوع تبعیض جنسی در فرهنگ ما پخته شده است.
این واقعیت که اصطلاح سندرم استکهلم به عنوان روشی برای تبیین تجربه و اختیارات زنان ابداع شده است و حتی برای سلب مسئولیت سایر زنان در قبال تصمیمات خود مورد استفاده قرار می گیرد ، بسیار گویا است. اما صادقانه تعجب آور نیست جامعه همه وقت از راه خود خارج می شود تا زنان را بدون عقاید یا احمق یا فقط در تصمیم گیری های خود ناتوان جلوه دهد. اجازه ندهید که ادامه یابد.
(از طریق: سارا محمد / توییتر ، تصویر: دیزنی)
داستان های بیشتری مانند این می خواهید؟ مشترک شوید و از سایت پشتیبانی کنید!
- مری سو یک سیاست نظر دقیق دارد که توهین های شخصی نسبت به آنها را منع می کند ، اما محدود نمی شود هر کسی ، گفتار نفرت ، و ترول زدن.
